En opeens is de aanblik van de tuin anders. Herfstiger. Door bladval en een enorme rijkdom aan kleur in de bladeren. De trend is gezet en afhankelijk van de weersomstandigheden krijgt die ieder jaar weer een ander voorkomen. Zonder dat je er de klok op gelijk kunt zetten. Maar toch kerkenbare patronen. Ik wilde wel even in de tuin in mijn rolstoel, maar het voelde toch te fris. Misschien dat er de komende dagen nog een dag tussenzit die een tuinbezoekje toestaat. We hebben de route via de schuifpui al mogelijk gemaakt, want via de bijkeuken was het toch wel erg duwen en wringen.
Ik lig in bed overwegend op mijn rug. Vlak boven mijn bilspleet heb ik een klein doorligplekje. Dat proberen we te behandelen. Met zalf en een soort pleister. Maar ook met op zijn in de rolstoel en in andere houdingen liggend. Dat vermindert de druk op het plekje. Met name het liggen in andere houdingen valt niet mee.