Rustige dag. Catherine kwam in de loop van de middag. Ze heeft mijn benen bewogen. Het is ontzettend prettig om contact te hebben in fysieke zin. En het voelt heel prettig aan mijn benen. Ik heb een doorligplekje op mjn rug en Catherine heeft ook gezocht naar een zijwaartse lighouding om dat te ontlasten. Ook heel liefdevol.
Het is vaak heel wisselend hoe zo'n dag verloopt. Het ene moment gaat het en het volgende moment weet ik niet waar ik het moet zoeken. Het zal wel horen bij zo'n laatste levensfase denk ik dan maar, maar het blijft heel lastig om de weg te vinden te midden van alle verwarring over wat nog komen gaat.
Wel voelt de aandacht van alle mensen om mij heen als een soort warm bad. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe dankbaar ik daarvoor ben. Het lijkt vaak alsof al mijn zintuigen open staan voor dit soort welgemeende aandacht.